Minderen is beter?

Zo hier en daar (o.a. bij één van mijn favoriete sites: sochicken) lees je over het geluk wat minimaliseren je geeft. Minder troep, minder geld nodig hebben, minder stress omdat je minder moet...enz. Is dit ook echt zo?

Mijn eigen ervaring is dat er zeker een punt in zit. Van altijd maar meer en meer willen, naar juist minderen, geeft inderdaad heel veel rust. En eerlijk is eerlijk: dit geld niet alleen voor de "bende" in je huis, maar ook voor nog zoveel meer. Ook voor de verplichtingen die je in de loop der jaren opgestapeld hebt en maar niet "weg kan gooien". Je weet soms zelf niet eens meer waarom je er mee begonnen bent. Nu ben ik zelf ook zo'n miep die graag verzamelt en niet weg kan gooien....en dat geldt jawel, ook wat betreft het helpen op school, kerk en andere instellingen/verenigingen. Het is niet alleen maar een kwestie van geen NEE kunnen zeggen (oké, dat is soms ook een puntje), maar ik vind het eigenlijk ook gewoon leuk om te doen. Maar....

het kost natuurlijk wel tijd! En als je dan van alles een beetje moet doen, is dat niet echt handig. Dan gebeurt er bij alles wat..maar heb je eigenlijk niet de tijd om het zo goed te doen als je eigenlijk zou willen. Of vergeet je weer iets, of....Eigenlijk is minderen hier dus ook de oplossing. Beter één ding heel goed doen, dan tien dingen een beetje....Toch?

Maar ja: de afwisseling is ook juist zo leuk.

Toch: voor de rust in je hoofd is een overzichtelijk geheel wel aan te raden, natuurlijk.

Wat de overige zaken betreft: niet steeds meer willen, je huis lekker opruimen en alleen dat in huis nemen wat echt nodig is: het is een "way of life" en ik denk zelf dat het nog werkt ook! Meer rust, minder geldzorgen (want je hebt immers minder nodig) en dat wat je hebt gebruik je tenminste ook.....

Oké, dit is een tikkeltje overdreven leeg.... ;-)
afb. morguefile.com

Geluk zit in je hersenen!

Gelukkig worden heb je voor een groot deel ZELF in de hand. Allang geen zweverig gezwets meer, maar wetenschappelijk bewezen door de neurowetenschap. Er is heel lang vanuit gegaan dat je hersenen na je jeugd niet meer konden veranderen. Maar niets blijkt minder waar te zijn! Wat, even simpel en kortweg gezegd, inhoudt dat je zelf nog altijd in staat bent om de werking van je hersenen te veranderen! Dingen die jou angstig maakten, kan je dus veranderen! Je kunt je simpelweg zelf gelukkiger maken!

Het boek 'Geluk zit in je brein' gaat hier dieper op in. Met de wetenschappelijke uitleg én de uitleg hoe je zelf je hersenen kunt herprogranmeren. Zo kan je jezelf gelukkig mediteren, spelen, slapen, denken en nog veel meer.

Ik kwam het boek tegen in de winkel en smul ervan. Ik vind het zeker een aanrader. Niks geen zweverig gedoe, maar heerlijk met beide voetjes op de grond (sorry, daar hou ik wel van...) en toch gewoon zo mooi om jezelf te ontwikkelen op een positieve manier. Misschien is spiritualiteit dus wel gewoon wetenschap ;-)

(oké, nu hoor ik je al denken: of andersom....)

Tot mijn grote verbazing is het boek te koop bij Bol.com.... alleen heet het daar opeens 'Geluk begint in je brein'! Toch is het hetzelfde boek....vreemd! Je kan bij Bol.com er ook even lekker inkijken.

Jezelf verplaatsen in de ander

Boos worden op iemand is meestal helemaal zo moeilijk niet...met alle gevolgen van dien. Hij of zij heeft iets gezegd of gedaan wat jou mateloos kwetst of irriteert. En bam: je vliegt er meteen boven op (in letterlijke of figuurlijke zin) en zal wel eens even laten weten dat je het zo niet pikt. Of je bent een binnenvetter en kropt alle irritatie op. Wat misschien nog wel slechter is...
Maar is ruzie nodig? Moet je meteen je eigen gelijk opeisen? En word je daar ook altijd meteen beter van? Welnee. Hoe vaak denk je achteraf niet dat je dat anders had moeten doen. Hoeveel energie kost het wel niet om met die boze gevoelens rond te lopen die blijven sudderen na zo'n woordenwisseling?
Maar hoe reageer je dan wel? Alles toch opkroppen dus?

Tuurlijk niet. Uiteraard mag je vertellen wat je vindt en waarom. Natuurlijk mag je uitleggen dat iets echt niet zo is. En vooral ook: wat het met je doet! Maar doe het rustig! (jaja, ik weet het: dat is makkelijker gezegd dan gedaan).  Probeer begrip op te brengen voor het standpunt van de ander. Wat vaak al een stuk makkelijker gaat door je even te verplaatsen in de ander. Als jij in zijn of haar schoenen had gestaan: hoe had jij dan gereageerd? Zijn waarheid en jouw waarheid: ze kunnen beide waar zijn!

Nu weet ik ook wel dat je weinig kan doen als de ander blijft nijdig doen, maar het gaat in ieder geval dan niet hard tegen hard en jij kan je zelf niet verwijten dat je olie op het vuur gegooid hebt...jij hebt je best gedaan en dat geeft meer rust voor jezelf dan dat je moet inzien dat je fout zat...

Jezelf verplaatsen in de ander is natuurlijk vaker handig. Als je iets met iemand wilt bespreken en je van tevoren bedenkt hoe hij of zij zou kunnen reageren, dan kan je daar alvast klaar voor zijn. En je kan daardoor meer begrip opbrengen voor de ander. Wat het hele gesprek alleen maar ten goede komt.

afb. morguefile.com